VAZGEÇTİM

ŞİİR

YAZAN: Ayşe Gülçin İLHAN 

Eskiden kalma bir Isfahan şarkı çaldı, işte o gün bu şehirden vazgeçtim..

Bin yıl beklemiş bir zeytin ağacıydım

Dallarımdan yaprak dökecek kadar argın

Nefes alamadığım gökyüzünden geçer gibi vazgeçtim…

Usanmadan gözlerime nöbet yazdığım bilmem kaçıncı yılda,

O kapıyı soğuk bir Mart sabahı kapayıverdim ansızın,

Sevgilinin üşüttüğü soğuk nefesi keserek vazgeçtim…

Sonra çay demledim, çiçekleri öptüm aklımda bir yer yokmuşçasına

Boş kavanozları dizelediğim raflara

Başka renklerin hayalini kurdum ilk kez

Yüreğimi hafifletirken ağlamadım artık

Adını silerken birkaç yerden

Üzülmedim eskisi gibi,

Usulca vazgeçtim…

Hüzzam şarkıların sesini kıstım hatta kapatmaya ant içtim

Bahar ya hani günlerden de Cumartesi

Elime konmuş uğur böceğine niyetler tutmadım o gün ilk kez,

Muradım olur mu diye umutlanmayıp uçurdum kırmızı kanatları boşluğa

Serimce vazgeçtim…

Çaresiz kalıp cananından ayrılan anne gibi

Vatanını teslim eden mağlup asker gibi

Müebbete mecbur sessiz, çaresiz bir suçsuz gibi

Okulun son günüymüş,

En çok sevdiğim arkadaşın babasının tayini çıkmış da ayrılığın kederi çökmüş gibi

İçten içe bir yasla vazgeçtim…

Eski şiirlerde, bir öyküde yahut bir şarkıda bıraktım

Gelecek şiirlerden çıkarıp, başucumdan indirdim

Ömrü bu kadarmış aşkımızın derken bir şarkı çaldı hiç beklemezken:

Bekledim de gelmedin

Gözyaşımı silmedin diye serzenirken

Demek ki sevmemiş deyip içimden

Senden vazgeçtim sevdiğim usulünce biçimden…

Kalbim hafifledi

Sanki bir yağmur bulutu kalktı göğsümden

Bir hiçi sevebilen yüreğimi öpüp bir fanusa koydum

Yorduğum için özür diledim kendimden

Kutladım ellerimi ve o güzel gözlerimi

Yıllardır üstünde kalmış aşkımı alıverdim senden

Büyük geldi sana zaten uymamıştı kılığına derken,

Gülümsedim aynaya ve senden vazgeçtim…

Çok sevmenin sonu mu

Yazgı mı

Kul mu Tanrı mı demeden

Son seferini yapan son trene binip senden vazgeçtim…

13.04.2021