KENDİME SORDUM

YAZAN: Yılmaz ARSLAN

Şöyle bir durdum da kendime sordum
Ne farkım var sanki, tüm insanlardan
Düşündüm, taşındım fikrimi yordum
Olamam ben artık o susanlardan

Hayata küsmenin mânâsı yoktur
Verilen bu ömrü yaşamak gerek
Huzuru bulmanın yolları çoktur
Kalsa da ömründen bir lahza çeyrek

Aciz kulum diye çekilmek olmaz
Bütün zorluklara direnmek gerek
Ah ile vah ile hiç ömür dolmaz
Bir yolunu bulup sevinmek gerek

Yaşama sevinci çok güzel duygu
Başka bir aleme alır götürür
Maddeden manaya yaparken vurgu
Tasayı kederi siler bitirir

Artık bundan böyle kararmaz içim
Elem rüzgârını savdım kenara
Düzeldi hayatım, aldı bir biçim
Güldürdü gönlümü coşturan nara

Yükseldi sevincim yıldızla aya
Gülüp geçiyorum suskunluklara
Elveda çileler, selâm dünyaya
Koşuyorum şimdi mutluluklara.