PAPATYALARIM

YAZAN: Buse KARA
busebusebusefb@hotmail.com
SESLENDİREN: Zeynep KESKİN BAĞLAN
İlkbaharımda açan, pırıl pırıl güneşim,
Dile gelip mis kokan papatyalarım,
Işıl ışıl parlarsın şu gönlümde,
Sen değil misin beni aşkınla aciz kulun eyleyen?
Kimi zaman kör kuyularında derviş gibi aşkınla yandıran sen,
Kimi zaman bahar olup açan şu gönlümü eyleyen de sensin.
Söyle ey yar! Daha ne kadardır cefam?
Daha ne kadar hasretlik çeker bu gönlüm?
İsyanım vardır ey yar!
Lakin isyanım sana değildir,
İsyanım gülmeyen kaderimedir.
Sende seversin beni bilirim,
Gurur mudur maşukuna kavuşmana engel olan?
Hissederim sende çekersin benim gurbetimi.
Zaman kalmamıştır artık kavuşmamıza,
Ne de benim beklemeye sabrım,
Artık ümidim de kalmamıştır ateşli kollarında yanmaya,
Artık biliyorum benim vuslatım Azrail'le kalmıştır.
Seni orada bekleyeceğim.
Baharınla gel bana olur mu?
Musalla taşıma papatyalarımı koymayı unutma.
Ben hep senin busendim, bil ki hep de öyle kaldım.
Peki, sen hep benim canım sırat köprüm olarak kaldın mı?
Ne şiirler ne şarkılar yazdım sana,
Sen peki ne eyledin benim için,
Kalp ağrısıyla hayallerimi yıkıp gitmekten başka?
İsyanım var ey yar!
Sana değil, seni benim karşıma çıkaran kaderime.
Çok acılar çektim, hissetmedin,
Günlerce ağladım, haykırışlarımı duymadın,
Çok dualar ettim Allah'ıma, ızdırabım yanıma kâr kaldı,
İnanmam artık hiçbir kimseye, güvenmem,
Bazen sorup dururum kendime,
Ben ne zaman mutluluğu, gerçek sevgiyi bulabilirim diye...