Yazan: Aynur Yurtseven
Engelli Ayrımcılığını Önleme ve Mücadele Platformu Projesi kapsamında yapılan ankete göre halkın %67,5’i engellilere özel mahallelere sıcak bakmazken, %70,3’ü engelli komşu istemediğini söylüyor. Engelli bireylerin komşu olarak istenmemesinde, engelliler hakkında bilinçsizlik ve önyargılardan kaynaklanan bakış yatıyor. Toplumdaki birçok kişi, örneğin zihinsel engelli birinin kendisine zarar verebileceği ya da gürültü yapabileceği gibi kaygılar besleyebiliyor. Ya da ortopedik engelli kişinin apartmanın görünümünü değiştirecek mali yük getirecek rampa, asansör ve bunun gibi düzenlemeler yaptırma talebinde bulunma ihtimalini düşünüp, komşu olarak görmek istemeyebiliyor. Bu platformun koordinatörü Sayın Süleyman Akbulut'un açıklamalarıdır. “Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesinin 19.maddesi B fıkrasına göre engellilerin kişisel destek dâhil olmak üzere toplum içinde yaşamak ve topluma dahil olmak için ihtiyaç duydukları konuda iki kurum içi ve diğer toplumsal destek hizmetlerine erişimi sağlanmalı ve engellilerin toplumdan tecriti ve ayrı tutulması önlenmelidir. Türkiye 50 maddeden oluşan bu sözleşmeye imza atarak taraf devlet olmuştur.”
Sizlerle yaşadığım bir olayı paylaşmak istiyorum. Yedi katlı apartmanın beşinci katına taşınmıştım. Giriş kapısı ile asansör olan mesafede 5 metreden çıkmam gerekiyordu. Sol kolum protez olduğu, sağ koluma çok iş düştüğü ve zaman içinde işlevi azaldığı için doktorlarım yük taşımamı yasakladılar. Alışverişimi çekmeli bir araçla çözüyordum ama ne mümkün! Önümdeki merdiven engelini aşamıyordum. Tüm bir rampa işimi çözecekti. Binanın yöneticisinin kapısını çaldım ve benimle kapıyı aralık tutarak konuştu. Rampa istediğimi, bu istediğimin temel gereksinim olduğunu söyledim ama yanıtı hayır oldu. Kapı yüzüme kapanmıştı. Ben kapanan kapılara alışık olduğumdan, hakkımı söke söke almayı öğrenmiştim. Yönetici yardımcısının kapısını çaldım ve içeri davet edildim. Kahvemizi içerken de sorunumu anlattım. Beni candan bir şekilde dinleyip olumlu yanıt vererek uğurladılar. Gereken rampayı yaptırdılar. yönetici yardımcısına ve eşine benim yanımda oldukları için teşekkür ediyorum. Toplumda böyle duyarlı dostların çoğalmasını sağlamak için kendi haklarımızı bilerek, savunuculuk yaparak, empati kurmalarını sağlayarak engelsiz ortamları oluşturmalıyız. Bu gereksinmelerimiz, hiç kimsenin iki dudağı arasından çıkacak yanıt da değildir. Bunlar bizim insan haklarımızdır.
23 Temmuz2022
Engelli Ayrımcılığını Önleme ve Mücadele Platformu Projesi kapsamında yapılan ankete göre halkın %67,5’i engellilere özel mahallelere sıcak bakmazken, %70,3’ü engelli komşu istemediğini söylüyor. Engelli bireylerin komşu olarak istenmemesinde, engelliler hakkında bilinçsizlik ve önyargılardan kaynaklanan bakış yatıyor. Toplumdaki birçok kişi, örneğin zihinsel engelli birinin kendisine zarar verebileceği ya da gürültü yapabileceği gibi kaygılar besleyebiliyor. Ya da ortopedik engelli kişinin apartmanın görünümünü değiştirecek mali yük getirecek rampa, asansör ve bunun gibi düzenlemeler yaptırma talebinde bulunma ihtimalini düşünüp, komşu olarak görmek istemeyebiliyor. Bu platformun koordinatörü Sayın Süleyman Akbulut'un açıklamalarıdır. “Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesinin 19.maddesi B fıkrasına göre engellilerin kişisel destek dâhil olmak üzere toplum içinde yaşamak ve topluma dahil olmak için ihtiyaç duydukları konuda iki kurum içi ve diğer toplumsal destek hizmetlerine erişimi sağlanmalı ve engellilerin toplumdan tecriti ve ayrı tutulması önlenmelidir. Türkiye 50 maddeden oluşan bu sözleşmeye imza atarak taraf devlet olmuştur.”
Sizlerle yaşadığım bir olayı paylaşmak istiyorum. Yedi katlı apartmanın beşinci katına taşınmıştım. Giriş kapısı ile asansör olan mesafede 5 metreden çıkmam gerekiyordu. Sol kolum protez olduğu, sağ koluma çok iş düştüğü ve zaman içinde işlevi azaldığı için doktorlarım yük taşımamı yasakladılar. Alışverişimi çekmeli bir araçla çözüyordum ama ne mümkün! Önümdeki merdiven engelini aşamıyordum. Tüm bir rampa işimi çözecekti. Binanın yöneticisinin kapısını çaldım ve benimle kapıyı aralık tutarak konuştu. Rampa istediğimi, bu istediğimin temel gereksinim olduğunu söyledim ama yanıtı hayır oldu. Kapı yüzüme kapanmıştı. Ben kapanan kapılara alışık olduğumdan, hakkımı söke söke almayı öğrenmiştim. Yönetici yardımcısının kapısını çaldım ve içeri davet edildim. Kahvemizi içerken de sorunumu anlattım. Beni candan bir şekilde dinleyip olumlu yanıt vererek uğurladılar. Gereken rampayı yaptırdılar. yönetici yardımcısına ve eşine benim yanımda oldukları için teşekkür ediyorum. Toplumda böyle duyarlı dostların çoğalmasını sağlamak için kendi haklarımızı bilerek, savunuculuk yaparak, empati kurmalarını sağlayarak engelsiz ortamları oluşturmalıyız. Bu gereksinmelerimiz, hiç kimsenin iki dudağı arasından çıkacak yanıt da değildir. Bunlar bizim insan haklarımızdır.
23 Temmuz2022
Yorumlar
Bu yazı için yorum mevcut değil.
Dilerseniz Buradan yeni yorum gönderebilirsiniz.