ezgiceren.k@gmail.com
Kısa, dalgalı siyah saçlarıyla siyah-beyaz bir fotoğrafta umutlu bakıyor.
Gündüz yağmur sonrası iki sevgili orman yolunda arkaları dönük el ele tutuşarak ve birbirlerine sevgi ile bakarak yürüyor.
HAYATA YOĞUŞTUK
YAZAN: Ezgi Ceren KAYIRICI

KİMDİ GİDEN, KİMDİ KALAN?
YAZAN: Murathan MUNGAN

HAYATA YOĞUŞTUK

Ne yazı buluyor kendini seste

ne ses yazıda

Bir kapkaç oyunu tutuyor bizi bir arada

-Sen ve Ben-

Biz’in ötesinde buluşan

onlar’ı içine alan


Gelmiş ve gitmiş sözlerin

arasında yüzen akışta/akıntıda

buğusunda ve buhurunda

açık bırakılmış yaraların merhemi

akıyor gözyaşıyla

macun kıvamı alıyor

ağzımda, o ağızda.


Tekrar aranır mıydı o kayıkta

bize geri gelmiş

bir şans daha, bir şans daha hepimize


Hadi nefesler

İçeri ve nefesler dışarı

Yeryüzü üstüne


Durdurulmaz bir sağnak

Dalgalandırıyor akıntıyı

Minik dalgalar tatlı dalgalar

İçine düşeni kayalara çarpar


İşte al sana hayat

İşte al sana bedeli

Geri dönüş biletinin

Hatırlar mısın,

toplardık üstümüze bir

yolculuğun kendisini,

Bulutlar sırtına alırdı ve biz rüzgârın

sesinde yankılanırdık

Her yerden hiç yere


Hangi yerçekimiydi de yoğurdu bizi

düştük

oluşun olmaz hallerine doğduk

ve hatırlar mısın, biz

asla ayrılmazdık ne Gökten

ne de Güneşten, Yıldızlar bizi

defalarca sallardı.


Bir salıncaktı izlemek.

Bir sallanmaktı bilmek.


bir merdiven yapıyorum şimdi

belki bana, belki sana

Belki tekrar birlikte, ayrışmadan.


Kemiklerden bir merdiven

sesimden düşmeyen manadan örülmüş

gözün doldurmadığı

soluğun dokunmadığı


Kemikler, kemikler

Senden Benden öteye gider hikâyeleri


Kemik üstüne kemik topladım,

bir merdiven yapmaktayım

Ardına yükselen bulutların

Giysilerimi bırakırken beride

Bir kabuk çürüyor toprakta böylece

O süreçte/geçişte


Bir daha görür müydün beni hiç?

Ve ben sana bakabilir miydim

utanmaksızın

yoğuştuğumuzdan

Çok zaman geçti


Ve ben, ve sen

Sanki sen masum kalmışçasına,

Sen hep masum kalasın diyecesine,

Almışmışım tüm günahları da

kara maddeymişimcesine

Bir gölgede gölgeden ben beklerken

Güneş yakar mı beni bilmezken

Sen gelir miydin hiç

Görür müydün gölgeden beni

Der miydin hepsi geçti?



KİMDİ GİDEN, KİMDİ KALAN?


Kimdi giden, kimdi kalan?

Peki, giden mi suçludur her zaman?

Ne zaman başlar ayrılıklar?

Dostluklar biter ne zaman?


Her geçen gün, bir parça daha

aldı götürdü bizden

Aynı kalmıyordu hiçbir şey

Değişiyordu her şey kendiliğinden


Ve artık çözülmüştü ellerimiz

Artık bölünmüştü yüreğimiz

Birimiz söylemeliydi bunu

Ötekini incitmeden


Kimdi giden, kimdi kalan?

Aslında kalandır terk eden

Giden de bu yüzden

gitmiştir zaten.

Yorumlar

Bu yazı için yorum mevcut değil.
Dilerseniz Buradan yeni yorum gönderebilirsiniz.