eminekamci@hotmail.com
Açık kahverengi saçlarını toplamış, üzerinde siyah montuyla, açık alanda, gülümsüyor.
Güneşli bir günde yol boyunca iki taraflı büyük çınar ağaçları yan yana sıralanmış. Ağaçların gövdeleri büyük ve yaprakları yeşil. Yola ağaçların gölgesi düşmüş.
YAZAN: Emine KAMÇI

Önce bir soluklandım denizin kıyısında.
Sonra ona rastladım bir çınarın altında.
Kemeraltı’na doğru ilerlerken peşine;
Yollandım sokakların ücra köşelerine.

Nerde konakladıysa durdum, dinledim onu.
En acıtan öyküler Bey Baba’nın gönlünden
Akıyordu sel gibi sözcüklerle dilinden.

Tadını bilmediğim nargileyi onunla
Paylaştım sessiz suskun bir kuşun kanadında.
Biz sustuk o anlattı;
Bıkmadı usanmadı.

Uçtuk öbür zamana,
Geldik can pazarına.

Öyle çok zulüm vardı;
Tanrı bile korkardı.
Taşlarla paçavralar,
Tenimi delip yaktı.

Her şey dehşet korkunçtu;
Harcanan emek boştu.
Yananlarla yakıldım,
Bir kuytuya atıldım.
Korkuya yenilerek
Ölülere katıldım.

Peki ne olacaktı?
Böyle mi kalacaktı;
Bey Baba’nın ağıdı
Kimden sorulacaktı.

Yorumlar

Bu yazı için yorum mevcut değil.
Dilerseniz Buradan yeni yorum gönderebilirsiniz.